Acılar çekmekten yorulmuşum ben...2

(Elli yıllık bir sevdanın öyküsü)

Bildiğim tek yoldu sabra sığınmak
Hüsran imiş zaman diye savunmak
Ömrüm yedi hayal kurup avunmak
…Hasret rüzgârıyla savrulmuşum ben.

Gül yüzlüm ağlamış aylar boyunca
Kahroldum her şeyi elden duyunca
Tükendim son mektubu okuyunca
…Kahır tandırında kavrulmuşum ben.

Haydi bana neyse o zulüm niye
İşkence yapmışlar çok sevdi diye
Bunları duyunca döndüm deliye
…Koca çınar gibi devrilmişim ben.

Şeytan dürtüklüyor olmaz diyorum
Ölsem kanmam sadece dinliyorum
Son pişmanlık faydasız biliyorum
…Dört yanı zulümle çevrilmişim ben.

Sapmamı bekliyor nefis kudurdu
Günler günü yüreğime sordurdu
Tevekkül ettiğim inanç durdurdu
…Belki de kendimi kandırmışım ben.

Sevdamı vermedim şer’e uymadım
Kim ne derse desin asla duymadım
Satırlara döktüm yerde koymadım
…Ceyhan’ı hüzüne bandırmışım ben.

Çukurova/2012