Acılar Büyüttü Yüreğimi

aygar dağı aldın çocukluğumu
yetim gibiydi kimsesizliğim
içimde saklıyken yalnızlık

acılar büyüttü yüreğimi
yosun kokulu derelerden
İçerken suyumu
nereden bilebilirdim
hayat derin bir kuyu

kuş, böcek sesleri de olmasa
büsbütün sessizlikti
orman ve menekşelerle
güzeldi dostluğumuz.

sonra yeni yetme ve okul yılları
bir kısmı başka büyükçe şehirde
memleketin renk renk çocukları
katı koyu istibdat altında
yalnızlık benimleydi yine
ve de,
sığınmıştım Rabbime
güvendim en güzeline..