Acılar Avcısı Kalbim Şiiri - Ahmet Aydın 18

Kara meşenin direncine, derinliğine
Sen iklimine benzersin

Dağlarımın güzelliğisin
Bir çift gamzenin duruşuna
Parçalanan ayna kırıklarında yüzün
Bir adın varmıydı
Neye benziyordun sahi
Unutum gülüşünün rengini

Ak ile akran
Kan ile kardeşti bir orman

Birer sönerdi ışıkları komşuların
Sessize alırdık
Kırardık geceyi
Aş ve aşk iç içeydik
Kan tutuşurdu ateş, alev
Sevişirdik şafaklara

Sensiz uyandığım şafakları
Saymadım ömre

Fecirde açan gözlerin
Çalar gece lacisine
Seni düşünürüm
Seni şiir gibi
Acıları, ayrılıkları yüklediğim

Acılar avcısı kalbim
Yine mevsimler göçüğündesin

Yürü efkâr zamanı
Çöreklenme günlerime
Umut ederek
Güneşten içmek
Gül sulamak
Şimdi sevmek zamanı

İhtimal, seni sevmeye
Ömür yetmeyecek.