Acılar Şiiri - Faruk Aysoy

Her gece yattığımda uyuyamıyorum,
Gitmiyor aç, susuz çocuklar gözümden,
Silinmiyor o kahredici görüntüler aklımdan,
Ellerim titriyor ruhumla beraber acıdan.

Her uyuyuşumda sefilleri görüyorum,
Muhtaçlar hem sevgiye hem giyeceğe,
Dolanıyorlar etrafımda, söyleniyorlar bana 'yardım et' diye,
İçim kan ağlıyor, gönlüm perişan üzüntüden.

Her uyanışımda yeni umutlar doğuyor içimde,
Sanki her muhtaç olan kurtulacakmış gibi,
Sanki herkes mutluluğu, parayı, aşkı yakalayacakmış gibi,
Sonra yine gömülüyorum karanlığa, umutsuzluğa gerçekle beraber.

Her dışarıya çıktığımda kabuslar yakınlaşıyor,
Gerçekleşiyor aklımdakiler, rüyalarımdakiler,
Görüntüler yeniden, yeniden canlanıyor,
Kendimi kaybediyorum, ruhum kaçmak istiyor bu dünyadan!