Acılar Şiiri - Evren Özcan

Acılar vermiyor aman,
Duman oldum tüttüm duman!
Nereye baksam siyah giymiş yazmaları,
Yaralarım durmuyor kanayan.

Acılarımı alıyorum damardan,
Uyuşturuyor beni sol yanımdan.
Herşey sen kokuyor,
Yazılmışsın bir kere silemem ki anlımdan.

Gururuma yediremedim belki de çok kere,
Kabul de etmedim yok yere.
Sevmek acının maskesiymiş,
Aşık olmak, kanmaktır ölüme.

Acılarım, aslında yoklar,
Bir o kadar da çoklar.
İnanıp inanmamak benim elimde ama
Acılarım bu gece beni çok fena vurdular.

Acılar vermiyor aman,
Duman oldum tütüyorum duman!
İsyan etsem nereye kadar,
Tiksinir oldum insanlığımdan.