Acılar Şiiri - Ömer Duru

İt gibi yaşayıp geberen biri için..

Zordur sevdiğinden ayrılmak insana
Üç beş çocuk bir kadın kalır yabana
Kader tecelli eder üzülen bir Ana
Vermedin, bekleme okumam Fatiha

Destan yazsan dünyada fayda olmaz
Ne ettinse kendine döner, yanına kalmaz
İyiliksiz kişinin defteri laf ile dolmaz
Geçti dünya nimeti ağa, daha da onmaz

Çok can yakıp derdest olup gittin
Ellerimiz semada dilimizde bittin
Yakadan söküp yırttıp iftira ile diktin
Sükut dilde kalmaz gönüllerde gittin

Para etmez, dönüş olmaz bir daha
Susuzluk yakar bulunmaz aranan vaha
Kendine duyulmaz mı attığın yalan iftira
Geçtin dünyadan dönüş yok bir daha

"Böyle istiyom" sözü fayda mı sana
İçimizde bıraktığın onulmaz bir yara
Dünya malı, koşup kazandığın para
Feda etsen hepsini alamazsın dua

Koşup gittin ağana hesap istedin
Fırsat buldun diye mi hep küçümsedin
Beddua almakmış sanki olanca niyetin
Yalatır adam olmayana tükürmeyecektin

Kullandılar hepsi, maşa oldun kansız ite
Kazandığın sevaplarıda verdin gide gide
Kapandı kapı, diller sustu, artık beyhude
İt gibi kıvrandın, sesini duymadı hiç kimse

Olayı çarpıtıp iftira atmakta mahir idin
Makam güç dedin, insanlığı bilemedin
Adam olmadın, helal lokma yemedin
Ölünce ardından hayır dua dilenmedin

Sana daim ah edip secdeye vardım
Gitme dur! Ölme sürün! Yalvardım
Duaları duyan var, sen anlamadın
İtliğinle kaldın. Bir dua okutmadın!

Ölünce, adam olmaz deyü kütükten sildiler
Adına para toplayıp ailen için dilendiler
Hastaymış itliği bize de bulaşır niyet ile
Cenazene katılmayıp helvanı bile yediler.