Fasuli Ana benim adım
Kocam öldü, kırıldı kanadım
Evimi direği idi,gitti
Direksiz ev kül oldu,bitti
Kimse yok,kaldım sokakta
Hastane sıcak,güvenli
Yatıyorum işte eğreti
Yokmuş bu dünyada yerim
Beynim gitti,yok oldu ciğerim
Burası da olmasa ne ederim
Karnımı doyurur burada çalışanlar
Hiç olmazsa onlar insaflılar
Yatarım burada ,ses çıkartmazlar
Karadeniz'i, Memleketimi,özledim
Kimsem kalmadı artık benim
Bir plastik su şişem
Bir şu hırkam
Bir de ölüm ümidim
30/04/2022
Kubilay EnginolKayıt Tarihi : 8.9.2022 19:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!