Acıklı Roman Şiiri - Muammer Gökçay

Bir zamanlar biz
O acıklı romanın
İki kahramanı gibiydik
Dağ başında hüma kuşu
Vadideki kısrak ile
Rüzgârın uzaklardan getirdiği
Türküleri dinlerdik
Çeşme başında
Boynu bükük bir testi
Başındaki kırmızı yemeni ile
Dörtnala koşan atların
Sırtındaki nazlı gelinin
Hayaliyle eğleşirdik
Vakit ne erken
Ne de geç
Kaderin yazgısı
Mürekkepsiz belli ki
Boynumdaki ilmek her saniye daralmakta
Göğsümdeki yaram
Gün geçtikçe
Onulmaz bir hal almakta
Üzülme sevdiğim
Çünkü biz
O acıklı romanın
İki kahramanıyız
Ne kalem bizim elimizde
Ne de mutlu sonu yaşamak
Bizim tüm günahımız
O nasipsiz romanın
İki garibi olmamız