Pencereyi açıyorum
Ağaçlar çırılçıplak
Tek katlı müstakil evler boyasız
Ama soba yanan odalar cıvıl cıvıl
Ve portakal kokusu yayıyor sokaklara
Kömürün dumanı ile emekler yayılıyor doğaya
Bir madencinin yüzünden yayılan nur gibi
Yıldızlar parlıyor gökyüzünde
Gün doğarken yüce dağın tepesinden
Çam ağaçlarının kibri okunuyor yeşilliğinden
Bütün ağaçlara nispet eder gibi
Dökmemişler yapraklarını
Ve eriyen karların yok olmaması ne güzel
Nehirlere karışık kavak ağaçlarının arasından geçmesi
Keşke Tanrım. Bunları da sevebilseydi insansoyu
Tahta bir masanın eskiden ağaç olduğu gelseydi akıllarına
Aşk duyanlara şehvet duymasalardı
Bir çocuğun gülümseme sebebi olabilselerdi
Biliyorum Tanırm
Kötü insanların şiirleri olmaza
türküleri ve kitapları olmaz.
O yüzden bütün güzel insanlar adına Tanrım
Bir devrim başlatıyorum
Şiirlerin söylendiği
Türkülerin yakıldığı
Kitapların okunduğu...
Kayıt Tarihi : 26.1.2019 16:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir kış günü sabahı karların arasından sapsarı bir güneş doğar. Ve kelimelerle insanlık arasındaki savaşım yeniden başlar...

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!