Açık Mektup Şiiri - Sevda Alaca

içim gidiyor / içim gidiyor
gidiyor içim diyorum / söyle, nerede beklesin seni

adını unuttum aşk / kalemim yazmıyor seni
sen, kıymeti gülüşlerin devingen büyücüsü
sen, ihtirasla kaplı boyama kitabının oynak renkleri

çırpınır sonsuzluk
ağzının ortasından usul usul damlar
ümitsiz sevdası

ve haykırabilmek
gözünün kenarında oturan mistik yalanların
mesuliyetlerini

ah ketum minem
külfetli başımın muafızı / dilimin üstünde uyuyor şair
sloganlarla özlenen

kaç adım kaldı umuda sevgilim
yürümeye başladığım an oyuncak bacaklarım vuslatı erteliyor / vaktim sahipsiz bırakmak istediğim önsezi / miadı doldu enerjisi tükenen siluetinin

her akşam altı yedi sularında / hayranlığım bir ağaca sırtını vererek yolunu gözlerdi
geç vakitte kucaklayıp yatağına götürürdüm / yarı baygın mesajlarını

kendimi yok etmeye adadığım çıkmazlarım

ah o tükenmek bilmeyen bunalımlı vurdumduymazların

sevgilim
kırılacak olursa zaman
beni unutma

tüm noktalama işaretlerini parmaklarımızın arasından sınırdışı ettiğimiz
kalbi delik aşk hikayesiydi bizimkisi sevgilim

konuksever saplantı
ajitasyona bağlanmış önyargı

öksürük sonrası ciğer ardında gizlenen

uysal sakat çelişki

ve
dizlerini kanatmaktan çekinmediğimiz / dipsiz buluğ hallerimiz

sen / ben / aşk
ve yaratıcı cımbızımızla

gündüzün kanguru kesesinde iki yabancı
gecenin kaşlarını alırdık el ele

sevgilim
gerçekten çizebildin mi beni göğe lekesiz
tanıdın mı
gökten düşen kışkırtıcı sözlerin
alelacele kaçışını

sevgilim
benim ellerim çay koyarken / senin gözlerin demlerdi
feci şekilde açardı aramızı / asıksuratlı gece

ağzı kanser / dili kara çalı
bir aşk hikayesiydi bizimkisi sevgilim

sen gözündeki tik'e kurban olarak
ufku bir kahin gibi aramaya çıkardın

susmaktan dilin damağına yapışır / konuşmak istediğinde, hep aynı şarkıyla düşerdin takvim yapraklarından

bense sevgilim
yüreğimin tahta basamaklarını çıktıkça
ardımda bıraktığım tahta kurularına inat
aklıma gelen ilk şiiri okurdum gözlerine

belirsiz
orta yerinde denge bozan mutluluk
aramızda dolaştığının farkına varamadığımız sıkıntılı düşler
belirsizdi
bulanıktı
husumet

sahiden
hayat okyanusuna attığımız oltaya / kağıttan gemiler takıldı mı
hakikaten içerlendi mi origami

ah hala sıcacık davam / hala kırıcı;
kendisinden kaçan kavramların bıraktığı uzantılı kabuslarla yaşayan bulgu

hatırlıyorum

burnunun ucunda ölü takliti yapan cinnet
ah o müdavim cinnet

bırak onu sevgilim

bırak ki

sen olmadan dolaşsın

içimde doğan dünyanın
içimde doğan naturel medeniyetin
burnunun ucuna kadar gelsin

beni kalbi delik
seni koskoca bir sıfırla / sınıfta bıraksın

ben oyunu kırdım sevgilim / gözükapalı kırdım oyunu

heyecansız kırdım

her sabah
yere düşmüş başımı kaldırıp / sevdalara kılıç çekilmez diyorum

ruhum
etimi çıldırtan toplumun arasında sahipsiz sevgilere tanık olurken

senin yüzün genişliyor / cetvelimi bilen yok