Analar vardı duvarın ardında
Yüreğinde deprem sarsıntısı
Genç kızlar vardı
Gençliğinin baharında saçlarından sürüklendiler
Eşleri vardı tutsakların
Büküktü boyunları
Dibciklerle düştüler yere
Çığlık sesleri hasreti kelepceledi bir anda
Dururmu tutsak yüreği
Sanki yıkmak için kalktılar hep birlikte duvarı
''kahrolsun Faşizm'' yankılanıyordu havalandırmada
Hasret hüzne, hüzün öfkeye dönüşmüştü
Ve birer balyoz gibi
Gökyüzünü döğdü yumruklar
Ve her biri yüreklerini astılar havalandırmanın duvarına
Ve çığlık sesleri boğuldu
Ve tutsak son bir kez haykırdı
''yılgınlık yok, direniş var'' diye
Ağır bir hava çöktü havalandırmaya
Ne oldu?
Polis mi saldırdı?
Gözaltı var mı?
Haber yok
Yanan sigara dumanları
Öfke oldu gökyüzünde
Ve buruk bakışlar
Her seferinde döndü duvardan
Tutsaklar öfkesini ve hasretini
Voltalarına vurdular görüş gününde...
Kayıt Tarihi : 21.11.2008 01:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!