İç kanama geçiriyor,
Gönlümün garip çocuğu hasret.
Doğum sancısı çeken mesafeler,
Hamuruna hüzün katıyor gecenin.
Nasırlaşmış ellerini uzatıyor sabır;
Ağıt yakan bu ihtiyar şehrin,
En ücra köşesine...
Eskimeyen mahkumiyetine,
Yenilmeyen yalnızlığım,
Hayat cezaevinde sana tutsak.
Görüş günü deşifre oluyor yokluğun!
Bilmem kaç şiddetinde sarsılıyor ay ışığı.
Sırf yoksun diye...
Zaman inat bir bekleyişi,
Hizaya çekiyor içimde.
Zifiri karanlığa
Yenik düşüyor gençliğim...
Yüreğini yanına alıp,
Hayalleri doğurtup,
Tüm hıçkırıklara tebessüm edip,
Anadan üryan masumiyetinle,
Ey aşk!
Artık gelsene...
Kayıt Tarihi : 23.1.2007 19:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
YALOVA
TÜM YORUMLAR (26)