Acıdan Yapılmış Hikayeleri

Bir sonbahar gecesiydi,
Yapraklar sessizce dökülüyor,
Hazan yüklü bir rüzgar, günüydü
Uzaklarda bir keman çalıyor.
Sararmış sokak lambası,
Kırık dökük bir seyyar satıcı,
Gecenin göğsünde yankılanması,
Bir kahkaha ardından ihbarcı.

Gölgeler uzamıştı duvarlarda,
Adamın yüzü soğuk bir taşağı,
Kadın ise bir zamanlar buralarda,
Şimdi bir hatıra yumağı.
Şarap şişeleri devrilmiş,
Bardağın dibinde unutulmuş boğumda,
Acı bir duman odalara sinmiş,
Bir hayal kırıklığı daha doğumda.

Bir zamanlar cesurdu kadın,
Gençliği bir roman gibi tükeniyor.
Şimdi ise sayfalarca kopmuş, adın,
Bir kitabın sonu gibi bitiyor,
Gecenin içinden geçen bir tren,
Kötü haberleriyle savrulan, kama,
Ve pencerelerde izlenen katran,
Bir damla daha düşüyor cama.

Bir sonbahar gecesiydi,
Keder, göğsüne çökmüş bir yük.
Adam gitmiş, sınırların nöbetçisiydi,
Kadın rujundan elbisesinden bile büyük.
Kalbinde bir tıkırtı duyuluyor,
Bir sigara daha yakıyor elleri,
Telefonlar, bir sır gibi örtülüyor,
Acıdan yapılmış hikayeleri...