Acıdan mı güçlenirdim ben

Çektiğim hicbir sigara dumanını bırakmak istemiyorum
Bedenimin dört bir yanı yansın istiyordum delicesine
Bu ruh bu acıyla yaşamaya çalışırken
Bir yazar diyordu
Dünya düşünenlerin cehennemidir diye
Dünya düşünenlerin cehennemiyse
Benim düşünüp hissettiklerim kaçıncı katıydı cehennemin
Dünyam güneş gibi batıp doğarken içimde
Kaç gülüşüm samimiydi ki
Sen tanıdığından dinledin mi kendini
Tanıdığın fakat seni tanımayandan duydun mu sesini
Korkulan şeyler başa gelirmiş hep
Fazla mı ürkektim
Ürkekliğimin cesaretiyle mi hareket ettim yoksa
Sigaram niye her şiirde var
Dumanların aşkıyla mı yanıp tutuşuyorum
Yoksa ölüm döşeğinde acıdan kıvranan ruhumu mu temsil ediyor içtiklerim
Havaya bulaşan yere dökülen tüm küllerim
Ciğerimde bir mahzen yaratıyor
İçtiğim her sigara içinde kalıyor
Acıdan mı güçlenirdim ben
Veya acı mı çalardı kapımı
Güzel misafir ederdim evimde
Mutlu olan tüm duygular kıskanırdı
Çünkü acının dibinde
Mutluluğumun nirvanası susardı
Olmadım mı çok oldum
Ama üzdüm ve gömdüm insanları
Yanmadım mı söndüm söndüm de alevlendim sanki
Ben kıvılcım kalamadım
Acılar hep kapı eşiğindeydi
Şimdi bana nasıl yazıyorsun diye soruyorlar
Benim şapkama bakıyorlar paltomu görüyorlar kışları
Yüreğim üşüyordu sanki buz tutmuştum bir masada
Soğuktan ölenleri anlatıyordu birisi
Birisi kartların gücünden bahsediyordu
Ben donarken tüm ateş yüreğimi yakmıştı sanki
Ateş
İnsan buz tutarken yanar mı
Bu nasıl soğuktur insan böyle donar mı
Bir sarılma yeter miydi
Bir çocuk çağırın
Misafirim olsun kalbimde yatağı
Kalsın kapımda gönlümün efendisi olsun
Seslensin bana uzaklardan
İsmi Hayal olsun
Tüm çocukları hatırlatsın bana
Hastalık kapıma gelse
Unutturmasın varlığını
Ben kendimi unutmuşum
Ben nefesin tadını
Bahçenin yeşilliğini
Gökyüzünü yeryüzünü unutmuşum
Yerle bir olmuşum
Dünyam bir o yana bir bu yana gitmiş
Gölgelere boğulmuşum
İlham mı bu şimdi
Yoksa hisler midir kıvranan dile gelmek için
Parmaklarım şiire tutsak olmus
Durmuyorlar
Aklımla bir olmuşlar
Bedenim de onlara tutsak olmuş
Bu tutsaklık arasında Ben boğulmuşum göremiyorlar
Kimdi yazanlar
Kimdi yakanlar
Bu sözlerin arasında
Nasıl bir viranedeydim bu nasıl bir yıkımdı
Sildiğim bir dizeyi hatırlıyorum
Önceden yazmışım meğersem
Meğer ne çok şeyi çokça düşünüyorum
Hayat basit miydi
Hayatı basitleştirenlerin yüzünden miydi halimiz
Çığlıklarım seslerim dert olmuş
Tüm kelimeler kursağımda şimdi
Acıdan kıvranıyorum da gıkım çıkmıyor
Beni bu şiirler tanıyor işte
Bir de tanıdığını ima edenler
Zaman mı çalmışım yoksa
Dokunduğum her acıda payım var gibi
Doğru bunu da yazmıştım
Ne oluyor şimdi bu yazdığın bir şiir mi
Ben ağitlarımı patlatıyorum duyabilene
Hoş duysunlar da istemiyorum benim gibi hissedenlerin
Acıyı hissedenler yansın istemiyor kalbim
Ne yazdın be
Bir dediğimi diğeri susturuyor
Kalbimdeki insanlar aklımdaki benlerle boğuşuyor
Yüksek sesler duyuyorum şimdi bu sessizlikten
İliklerime çektiğim nefesim rüzgar olup söndürmek istiyor bu sönmek bilmeyen ateşi
Denizler bağırıyor gökyüzü çağırıyor bedenimi
Yorgunum bitiriyorum şiiri