Acıdan İnliyorum Şiiri - Kenan Taban

Acıdan inliyorum, yâd eylerim yol, arkadaşlarımı;
Başta büyüklerim hatırımda yer ediniyor;
Yavaş yavaş filmden şeritler sıralanıyor
Yalanlar, dolanlar… Köşe bucaklarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Riyakâr insanların üçkâğıtları artık benden çok uzakta…
Acıdan inliyorum, yâd ettiklerim hatırımda.

Acıdan inliyorum, özlerim yol, arkadaşlarımı;
Yıllar geçiyor derken;
Derinlerden, ta derinlerden alıyor yüreğimi bir sızı,
Alıyor yüreğimi, o an duyular perçin perçin
Söyle, bir rüyanın içindeyken kalır mı tasan, kederin ya da derdin?
Acıdan inliyor, sızlıyor olsam da
Yine de yolcusuyum bir hevesin.

Derin, derinden sızlar ki yara, acıtır canımı
Sızım sızım şimdi yüreğim, gözlerim boğulmuş yaşa
Bir film gibi akar gözlerimin önünden anılar
Acıdan kıvranışların haykırmaları duyulur kulaklarımdan
Kıvranırken acıdan inlerim, özlerim yol, arkadaşlarımı.

Acıdan inlerim, hatırımda yol, arkadaşlarım
Geçtikten sonra başımdan, olunca dakikalar geçmişim
Şimdi ışığını bulur, can bulur hislerim
Dünümü kaybettim, bu günüm meçhul, ya yarınımı neylerim?
Neylerim bilmem ama loş ışığında bile mumun
Yoldaşlarımı hatırlar…
Hatırlar hatırlar acıdan inlerim.

Acıdan inliyorum, yâd ediyorum yol, arkadaşlarımı;
Bir serçe, kanatlarını sarar yarama;
Yaram kanar mı, kanamaz mı bilmiyorum;
Parıl parıl parıldayan bir güneş doğuyor,
Geceden ayın bana sırt çevirmesinden anlıyorum;
Acıdan, acıdan inliyorum.