Acıdan düş Konağı deneme

Unuttuk mu, sünger mi çektik hayallerimize?
Hani yalnız kalsak da hayallerimizin peşinden koşacaktık, ayrılmayacaktık izlerinden, sürüklenip gidecektik hayatın içinde bizi çektiği yöne. Hiç bir engel alıkoyamayacaktı aktığımız yoldan, hiç soğumayacaktı, hep sıcacık ve taze kalacaklardı.

Şimdi ufacık bir taş yönümüzü değiştirmeye yetti. Hayaller umudu yaşatmak için değil miydi? Yıkmak, kurmaktan daha kolay oldu. Ağır mı geldi yoksa kendi kurduğumuz hayalleri taşımak? Çok mu zor biraz ümitlenmek, böyle mi zor şartların adamı idik biz?

Elinden şekeri alınan çocuk bile, şekerin hayalini kurar. Üşüyen yorgan, aç olan ekmek,
Kardeşlikleri kanıt yapsak da yüreğe eşitlenmiyor hayalle acı bu bedende…
Neden yeni bir günü ak pak değil de ok yapıp kendimize saplıyoruz? Neden hep acıların hayallerini kuruyoruz, ya hayallerde acı arıyoruz ya da hayallerin sonunu acılara bağlıyoruz? Acılar ile hayaller arasında bağ kurmak için çırpınıp duruyoruz, aynı çabayı mutlu olmak için sarf etmiyoruz.

Zayıf noktamız, her an acıyı arayıp bulmak, acısız mutlu olamamak ve var olan acılarla yetinmeyip yenilere yelken açmak. Acıya hep aç olmak bizim zaafımız.
Üç günlük hayatımızda dünyayı dolduracak kadar acı tatsak da dişimizin kovuğuna yetmiyor. O kadar aç gözlüyüz ve o kadar benciliz ki, kendi acılarımızı biriktirirken başkalarınınkine göz dikiyoruz, başkalarının acı çekmesini hiç istemiyoruz sanki sadece biz muhtaçmışız gibi. O da olmuyor başkalarının acılarına ağlıyoruz, kendimiz için biriktirdiklerimizi rafa kaldırarak.

Nedir bu mazoşist tavırlar, duygular, düşünceler. Var mıdır bir kurtuluş kapısı? Kurtulmak istiyor muyuz bu acılar diyarından. Kader midir yoksa hayat felsefemiz mi? yaşayıp geçmek varken aralarına karbon kâğıdı koyup çoğaltırız ki, en küçüğünü bile daha katlanılmaz hale getiririz

Neden?

Hiç bir başlangıç kalmıyor aklımızda, hep ayrılık anlarını kazıyoruz zihnimize Ve her başlangıcın bir sonu olduğunu bildiğimiz halde her yeni güne umutlar bağlarız
Neden hafızamızda hep son bakıştaki, arkamızda ağlayan bir çift göz ya da adım attıkça uzaklaşan bir sevgi göçmeni kalıyor…

Söyle kalbim nedenlerin var mıdır cevabı?

13 / 07 / 2011 Erzincan