Acı yor... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

.

şeker çalan çocukların ıslığı
bir garip yorgunluktur
sevgili koynunda unutulur

- anneler ölünce gurbete gider -

sesi açıyorum
gurbet türküleri söyleniyor
çay bardağı duran masalara
eller yanlarda
bir sıkıntı var tablalarda
duman ince saz
peşrev kan akıtıyor limanda
yanmasın tekneler
yanmasın balıkçılar dokunma

solgundu hava yağmurun ıslığında
birazda karanlık
gözlerimi kapamışım
telefonda ses “annen” diyor

anne…

biliyorum
ölüyor “annem” ağır ağır
tıkalı değilmiş damarlar
ritim bozukluğu hayata
öptüm de ürkütmedim
zaten korkuyordu ölümden
söylemedim gideceğini
oda anlatmadı gözlerime
kaçırdım bakışlarını
tuttum lekeli ellerini
öyle inceydi ki sesi
acıyor dedi
bak elimde serum yarası
lazımdır ki dedim
lazım dedi
bilmiyorum neresinde yüreği
gözleri öyle çaresizdi

bugün ağlamamalıyım
çünkü bir yorgunum
iki çaresiz
üç hasta
bende yaşlandım bu zamanda
kırk başa geldi
bir sen gelmedin
neden saatim sende kalsın dedim
neden hiç bilemedim
sanki biliyordum
hep bekleyecektim

um yılı /