Oturmuş seni izliyorum.
Bir elinde valizin, bir elinde ceketin.
Bakmıyor, gözünü kaçırıyorsun benden.
İçimden acı acı bağırıyorum sana, gitme diye.
Kalbimin acı yakarışı, müjganlarımı ıslatıyor, etraf bulanık.
Ağlama diyorsun, geleceğim.
Kapıya yöneliyorsun, usul usul.
Ben ise hala oturuyorum.
Kalkamıyorum veda etmeye, sarılmaya, seni öpmeye..
Hasreti, özlemi en derinden çekecek olan beni düşledikçe, kahroluyorum.
Kalk diyorsun.
Sana her ay mektup yollayacağım.
Teselli olmuş gibi kalkıyorum.
Sarılıyorum sana.
Ciğerlerime dolduruyorum nefesini.
Öyle bir sarılıyorum ki,
Sanki sen uçurumda
Ben ise seni tutan el..
Sonra o acı sesin yankılanıyor,
gidiyorsun.
- Hurrezan
Hurre ZanKayıt Tarihi : 20.3.2023 13:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirimde, sevdiği adamın gitmesini istemeyen, gitmesini engelleyecek gücü olmayan ve sevdiği adam tarafından vedaya mecbur bırakılmış çaresiz bir kadını anlatıyorum. "İçimden acı acı bağırıyorum.." kısmı aslında şiirimin başlığını oluşturdu. Öyle ki sevdiği kişiye veda ederken ona sarılmasını, sanki uçurumdaymış gibi hissediyor ve onu bıraktığı an hayallerinin ve umutlarının gidecek olmasından dolayı endişeleniyor. Bu şiiri yazarken biraz zorlandım çünkü baya bir empati kurmam gerekti.. Hiç yaşamadığım duyguları yaşamak için çabaladım, kendimi o çaresiz kadının yerine koydum.. Umarım tam ifade edebilmişimdir. Değerli yorumlarınızı bekliyorum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!