Acı Ya Rabb Şiiri - Ömer Faruk İlhan

(Depremzedelere ithaf ediyorum)

Bir hayat ki sırlara açmıştı kucağını
Yaşanmamış duygular örmüştü ocağını

En duru yürekleri hoplatıyor korkusu
Yaradana bir anlık asi olma duygusu

Bir kaneviçe olmuştu yeryüzü sanki bana
Doruklardan indiler atlılar bir bir yaya

En mahrem gönüllerde yeşermişti bir filiz
Birbirine bakıyor hasret çeken iki yüz

Ne sineler püryandı, ne gönüller şaduman
Sarmıştı etrafı toz bulutu bir duman

Bu hengame içinde niceleri vardı ki
Umursamaz tavırla 'kurtuldum' diyor sanki

Asırlar böylesine görmedi bir heyula
Olsa olsa ancak olur böyle bir rüya

Ne büyük imtihana girmişti masum yüzler
Sarmıştı etrafı merakla bakan gözler

Vermişti Rabbisine en sevdiği varlığı
Görmemişti dünyada böylesine darlığı

Açılmıştı sinede onulmaz derin yara
Son teselli olmuştu sabır artık onlara

Umutla beklediler uzanacak elleri
Bir bir yıkılmaktaydı kurduğu hayalleri

Kalmamıştı geride dünyalıktan bir eser
Hoş kokulu yavrucak çık da artık bir ses ver

Bin ümidle dokundum yüzümü çehresine
Kendi elimle koydum cennetin bahçesine

Almıştı kucağına yavrum diye bir taşı
Dindirmek mümkün mü gözlerden akan yaşı

Ana baba perişan, çoluk çocuk aç sefil,
İhtiyar mı? onlar da, onlardan daha rezil

Onar katlı binalar olmuştu hepten turab
Bir daha gösterme böyle bir acı Ya Rabb.

21/11/2001