Acı Sürgün Şiiri - Muhammet Çalık

Seni çok özledim Ofelya
Seni ve getirdiklerini..
Bir muhabbet kuşu gibi durup gönül kafesimde
Bıkmadan usanmadan beni sevdiğini,
Beyaz ellerini,
Ellerinde bulduğum gizemi,
Özledim böyle delice sevildiğimi..
Çok özledim seni Ofelya…
Yabancı insanlar,
Hava bulanık gri,
Yağmur yağdı yağacak,
Acı bir rüzgar,
Kalbimde tarifsiz bir sızı..
Dolaşıp durdum yıldızsız gecelerde…
Kanadı gözlerimden geçmeyen yaram
İçime akıttığım zehir gibi göğsümü deldi..
Hıçkırdıkça koptum, uzaklaştım rüyamdan
Ah bu derin yalnızlık yakıp durdu üşüyen ellerimi
Yabancı insanlar,
Hava bulanık gri,
Yağmur yağdı yağacak,
Acı bir rüzgar..
Ve yok sesimi duyacak şimdi
Beni sarıp sarmalayacak yüreğin yok
Ölümü özledim.. bir filmin mutsuz sonu gibi
Işıksız bir kuyunun dibindeyim
Soğuk ve karanlık
Nemli ve yosunlu dört duvarım
Bilmediğim bir şehirde
Bilmediğim bir esareti yaşıyor parmaklarım
Ruhumu dinlendirecek o pürüzsüz sesin yok buralarda
Ay ışığı yok
Gözlerinde bulduğum huzur
Gülüşünde dillenen yaşama sevincim yok
Senin olmadığın
Sana erişemediğim acı bir sürgündeyim..
Seni çok sevdiğim için bütün bunlar
Ofelya seni çok özlediğim için
Beyaz ellerinden tutup senin
Karanlığıma çektim….
Seni de sürükledim
Bu acıtan yalnızlığın kör karanlığına..
Yorgun bakışlarına merhem olup değemedim..
Korkularını yenemedim..
Çok istedin saçlarında gezinsin elim
Çok ağladın
Çok kanadın
Çok bekledin, gelemedim..
Bu acıtan yalnızlığın kör karanlığında
Bir başıma uzayan seneleri kemirdim
Çok ağladım,
Çok kanadım,
Çok bekledim, gelemedin..