Acı Son Şiiri - Mert Kör

Derdim hep kendime elbet olacak biri;
Kendimden bile çok seveceğim sevgili...
Bitmeyecekti sözde bu ölümsüz sevgi
Ama sürdü sadece doksan yaz gecesi.

Kanmıştım ama anlamak uzun sürmedi
Aşkın tüylenmiş kazağa benzediğini.
Önceleri güzel gözüken herşey gibi
Sonra değişti, verilenlere değmedi.

Fazla uzun süremezdi bu durum böyle,
Unutup dönmeliydim geri zaman ile.
Çivi çiviyi sökermiş dedim öyleyse,
Girdim yeni bir yalan oyunun içine.

Olmadı, kalbim konacak yer bulamadı.
Yaralı keklik buz tutmuş dallardan kaydı.
Kanatları kırık, bir daha uçamadı.
Göğsümü deşip şimdiki halini aldı.

Bu taş artık sadece bir şeye inandı;
Aşk hakkında söylenilen herşey yalandı.
Hayatta tek bir gerçek asla olamazdı,
Aşksa kendini tek gören bir canavardı.