Bir yerleriniz yaralanmıştır mutlaka, ya düşmüşünüzdür çocukken, ya da incinmişinizdir aşıkken
Kapanmaz sandığınız ne yaralar kapanmıştır
Durmaz sandığınız ne kanlar pıhtılaşmıştır kabuk bağlayıp
Hani efkar bir sis gibi çöktüğünde başınıza
Bir yüz ararsınız
Tüm yüzlerle yerdeğiştiren gözlerinizde
Yaranızı kanatan
Hep ağrıyan yerinize değmek istercesine
Mazoist bir duygu çöreklenir beyninize
İşte o zaman
Yalnızlığın atlıları
Boşanıp dizginlerinden
Karanlıkları getirirler doludizgin
Bir dönülmez sefere çıkar düşünceler
Tozduman içinde göz gözü görmez
Ve anlaşılmaz sesler
Çıkararak
Bağırarak
Haykırarak
Duyulmak istersiniz
Duyulmazsınız
Kanayan yerleriniz görünmez karanlıkta
Yalnızsınızdır yalnızlıkla
Yüzler silinir
Acılar diner
Gün ışır
Yorgun bir gecenin sabahına
Yaşananlar zamana karışır
Ve insan yeni acılar için
Geçmiş acılara alışır.
Kayıt Tarihi : 12.6.2003 22:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ve insan yeni acılar için
Geçmiş acılara alışır
İç güdüsel olarak canlıların devrilmeden hayatta kalma çabaları sonucu olsa gerek. Ama duyarlı insanlar aslında alışmıyor, sadece toyluklarında nedenlerini anlayamadıkları çarpıklıkların kirli iç yüzlerini öğreniyor. Alışmıyor, yazılarla, şiirlerle, haksızlıklara tepkiyle acılara tepki veriyor...
Alışmıyor, alışmıyor. İnsan gibi insanların fıtratına ters çünkü
Saygılarımla
Aynur Baydar
Gülsüm Tanrıverdi.
Ahmet Aksoy
Yalnızsınızdır yalnızlıkla 'bu çok güzeldi...
TÜM YORUMLAR (10)