Acı Sıçramasın Üzerine

Ben yine sensiz kaldım, gelmediğinde.
Kendimi, kendimden kovdum, aciz diye.
Ayrılık değil, ayrı kalmak acıtır yüreğimi.
Kaç kez gittilere bıraktım, sana getirdi mi.

Onca ihanetini ve yalanlarını da unuttum.
Unutmadığım, “gel” demeni aklımda tuttum.
Senden geçmekten vazgeçirdim, yüreğimi
Unutmanı unuttum, yaşanılan eski ve yeni.

Kaldırımları aşındırdı, yorgun ayaklarım.
Gecenin kabusu, diken tarlası yataklarım.
Bu denli aciz olmazdım hiç korkularımda.
Kazandığım onca yitikleri kayıplarım da.

Dille değil, elle bağlasaydın ayaklarımı.
Hangi yılan yalandır, sokan yanaklarını?
Gün gelir kaldırımlar yorulur, kaldıramaz
Hiçbir şey mutlu edemez, vermez ki haz.

Bazen senden kaçar, gölgemle buluşurum.
Anlatamam susarım, sessizliği konuşurum.
Sonra kendimi yakalarım, gizemli trenlerde.
İnmeyi unuttuğum, ara istasyonları nerede

Ya yağmur ıslatmaz, ya ıslanamazdım
Şemsiyesiz sırılsıklam âşıkta olamazdım.
Günlük güneşlik havalarda üşürüm ben.
Sana âşık olduğumu da, gizledim senden

İçim öyle doldu ki, yer kalmadı yüreğimde
İhtiyaç duymadım, sen yokken sensizliğe.
Hangi âşık “aşığım” der, aşkı ispiyon eder?
Hangisi yalanı yanıltıp, “aşık değilim” der?

Ağarmış saçlarım akar yastığıma, sessizce.
Örtüyü çekerim yokluğunda, soğuk her gece.
Dışarıda ki sessizliği dinlerim, o geç vakitte
Rüyama girdiğinde, hiç uyanmayayım diye.

Varlığın yetiyor bana, yanımda olmasan da.
Ya verilmeyen cevap, ya sorulmayanları da.
Hangi şakaklar dayanır, bu sancı meretine?
Sıkarım şakaklarımı, acı sıçramasın üzerine.
2002