Acı Sevgi Şiiri - Mehmet Şeyhanlı

Usulca bakar gökyüzünden ayrılan yıldızlar
Son bir kez parlarlar elveda demek için
Gözlerinin önünden akan veda ateşleri ürkütür
Karanlık basınca korkmazlar hiçbir zaman
Doğunca güneş batınca ay, söner ışıkları

Bir çizgi çizerler, kader için, ayrı bir dünya
Bir olur mu hiç yuvayla bura…
Sığar mı küçücük kalbine güneş
Diner mi ateşi dön diyen sözlerin
Yalnızlığın verdiği acıdır onun soğuk ateşi

Çabuk diyen bir acı saplanır suların ötesine
Bağır çağır varır yaşamın öbür tarafına
Yalan gibi sözlerin gerçekliği de sahte
İki savurur seni, iki kavurur güneş tenini
Ancak o zaman doyar maymun iştahlı yılan

Silip atarsan gerçekleri, kaybolur sahteleri…
Saklarsan eğer düşmanı, öldürür seni dostun
Sever sense acıyı, daha da acıtır seni…
Olursa kırık bir ok
Saklarsın kalbin dört bir tarafına düşmanları

Acımak diyor gözlerin sevmek diyor dilin
Ya inanırsın gözlere silersin bir kalemde sevgiyi
Ya da inanırsın dile acımazsın ne sevgine ne kendine
İstersen katarsın acıya sevgiyi
İşte o zaman severken acı çekersin…