Acı Poyraza Şiiri - Ozan Efe

acı poyraza
yalanırken yüzümüz
döner kiraza
elenirken özümüz

uykunu alıp
duymadan hiçbir şeyi
düş bulutundan
kim düşürdü yerlere

duruldu mu ay
bulutlarda yununca
yoruldu mu çay
dere tepe çağlarken

kanıyor içim
dudağımdaki sızı
yanıyor cicim
ayrılığın incisi

mavilere kim
katran karası sürdü
mavi nitekim
kan kustu kan öksürdü

yalın ayaktım
düşürdüler mi yolda
yolup aldı mı
feleğim kara kolda

çoluk çocukta
gülmüyor sokaklarda
sözden korkanlar
silindiler sihirden

kral çıplak mı
bak hele şu çocuğa
ağlamasın de
silsin göz yaşlarını