acı,olgunlaştırırmış insanı
bu kadar da hammıydım
dünyaya gelirken
hala olgunlaşamadım gibi
deneyimliyorum yaşamı
içten içe beni iten
köklerimi acıya yönelten
besinini oradan alan
olgunlaşma dürtüsümüdür
doğdum acıyı öğrendim
büyümeye çalıştım onunla
huzur önümde koşar adım
acı,salına salına benimle
onulmaz sevgiler içinde
erişilmez denen duygularda
hüznün meyvesini buldum hep
hiç aramazken hatta onu
acı,olgunlaştırıyor insanı
bedenim ellili yıllarını yaşarken
ruhum adeta bir asırlık
yoksa bu kadar yorgun düşermiydim...
Kayıt Tarihi : 27.11.2005 09:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Savaş Dinçbaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/11/27/aci-olgunlastiriyor.jpg)
bedenim ellili yıllarını yaşarken
ruhum adeta bir asırlık
yoksa bu kadar yorgun düşermiydim...
her acı sahibinde kanarken her acı sahibinde kalıyor...acı verenler..Mİ...ÖYLESİNE İŞTE...
KUTLARIM KALEM DOSTUM...
TÜM YORUMLAR (44)