Yanlış şıkları işaretliyorum hep.
Zil çalıyor ve okul bitiyor.Adım hep yalnızlıkla anılıyor tüm zamanlarda.Açtığım tüm kapılarda suretim karşılıyor beni...Sonları kötü bitiyor hep gittiğim filmlerin.
Hepsi bu kadar işte; yani bir avuç mutsuzluk elimde avucumda kalan.
Hiç bir zaman unutmuyorum gidenleri.
Hatıralarsa silinmeyecek birer kalıntı belleğimde.
Işıklarını bir bir söndürüyorum gezdiğim sokakların...
Mutsuzluğuma şahit olmasın diye hiç kimse; gülümseyen bir maske takıyorum her gün...
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta