Acı Nefes Şiiri - Bekir Dalkıç

Beni bir geceden önce, hatta akşamın ilk ışıksızlıklarına yakın, uykudan yeni uyanmışlığın zindeliğiyle görürseniz gezerken sokakta, anlayın ki günlerce onu düşlemişim.
Uykuyla uyanıklık arasında.
Açılmakta gecenin yumuşacık kanatları, herkes nevi şahsına münhasır bir aceleden, ceplerinde ne kadar beziklik varsa düşürmüş yerlere.
Gerçekten birine çarpmak, birinin üstüne basmak, birini alıp cebine atmak işten değil yollarda.
Kendime ekmek arası balık yerine beynime bir acı çekmek arası mutluluk yaptırdım.
Yine o rıhtımdayım.
Belki de bu gece boğulur geçmişe dönük yüzüm geçmişin karanlık sularında.
Artık unutmak istiyorum o batık hazineyi.
İkiye bölündü zaman kavramı şu son felaketten sonra.
Bir tarafında acı nefes, bir tarafı nefessizlik.