Acı Küvezi Şiiri - Seyyide Yılmaz

Sensizliğe dair bir şiirim,yalnızlığa dair bir kitapta yazılı
Adın kalp ağacımın her sathına kazılı.
Susamam,susturmuyor,bu aşk pek bir geveze
Erken doğan acımı sakladım bir küveze.
Büyüdükçe büyüyor ve ben seyrediyorum
Mutsuzluğa bilerek kendim meylediyorum.
Benden gittiğin gibi,senden bir gidebilsem
Ya da yıkıp gururumu,sana dön diyebilsem.
Aşkı kelimeye döktükçe,bak büyüsü kaçıyor
Lakin saklasam içimde,sonsuz dehşet saçıyor,
Bu acıyı içerek,hemen ölmeli miyim
Yoksa onu bin parçaya biçip bölmeli miyim...
Aşkı sonsuza dek haykırmaya devam
Kalmadı zaten alemde başka davam