Acı Koku Şiiri - Gizem Bilgin

ülkemin yalnız ve güzel çocuklarına...

Bir tiyatro koltuğunun içine gömülü bedenim
İlk karanlığı o zaman gördü
Ve kapkara bir bakış aşkı buldu
Bense aşkı sonsuza gömdüm…

Yüreğim bozuk bir bağlama sesinde kaldı
Bir dost tenindeki sigara kokusu
Ya da mendil üstünde biriken bozuk paralar gibi
Yüreğim o telde takılı kaldı

Ve bu sonsuz cennetin içinde birgün daha geçirirken
Ve cehennem azabı yaşarken herbirimiz
Bir çocuk on çocuk bin çocuk
Acı bir kokuyla uyuşturdu içindeki cehennemi
Ve bir cennet yarattı sıcak bir emek gibi

Bir nefes bir burun çekiş ve bir baba nasihatı
Bir yıldız bir aşk bir yürek sessizce kayıp gitti.
Bir yaşlı yürek dindi huzur gibi sessiz

Bunu sana söyledim mi
Ben hep karanlıktan korktum
Ve kahve kokusu bir şiir oldu karanlık
ya da kuytu bir uyku…

Karanlıktan kaçarken herbirimiz teker teker
Umut ise hep o zaman yetişti
ve unuttuk o tutkuyu
Karanlık tutkusunu

Ve bin çocuk melek olurken sonsuzlukta
o gömdüğüm aşkı buldu
o dinen yüreği
o ateşi yanık sigara kokusunu
bağlamayı
bozuk parayı
acı kokuyu
Sonra anladılar ki ne cehennem ne cennet onları korudu

Sana söylediler mi bilmem
Onlar hep karanlıktan korktu…