Babası var idi Yakup Efendi:
Korkuyordu O’ndan Feleğin fendi,
En sonunda bir Muhannet Ali’nin
Korkakça kurşunu Canını yendi.
Cemil yetim kaldı ve hiç kimsesiz
Kaderine karşı mahcup ve sessiz,..
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Allah rahmet eylesin iyi insanlara; Sülümanım!
Kıymetli hocam; CEMİL'i çok güzel anlatmışsınız. Gönlünüze sağlık. Kutlarım. Fevzipaşa'nın aynı tozlarını yedik. Selamlar...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta