Acı kahve Şiiri - Medine Palabıyık

Acı kahve
insanlar,ne hissettiğimi hiçbir zaman bilmeyecek
dışardan gördükleriyle kuracaklar kafalarında
mutlu,dertsiz bir insanımışım gibi.
oysa içimdeki fırtınaları hiç anlamayacaklar.

bu dünyadan göçüp gitmeden
anlaşılmak istiyorum.
yarın,geç olmadan dökmek istiyorum kağıda tüm duygularımı.
gerçi artık
kabullendim yalnızlığa
nede olsa herkes yalnız girecek
toprağa,
kendimi teselli etme şeklim bu benimde işte.

çok düşündüğüm zamanlarda
acı bir kahveye sarılıyorum
sonra özlüyorum,kahveyi şekerle içtiğim
o masum günleri.
ama olmuyor,ben eski ben olamıyorum.
bu yüzdende değiştin diyorlar bana ama
insanlar değişmez
sadece neşelerini kaybederler
içlerine gömülürler.
Bu dünyada mutlu olamayacaklarını anladıkları için
kendi dünyalarında yaşamaya başlarlar...
ah ah kahveyi şekerli içtiğim günler