Acı Kahve Şiiri - Safure Yıldırım

Acı Kahve

Vedaya hazırlanır gibi
yavaş yavaş acıyor yaşam
tatlar eksiliyor,
haz vermiyor yaşanan.
azar azar alıyor önünden,
elindeki nimetlerinden,
zevkinden,hevesinden.
gidiyor sessizce, sinsice,
dizindeki dermanın
gönlündeki fermanın.

sanki, kendin iste der gibi,
gönüllü ol çekip gitmeye,
kalmasın gözün arkanda diyor,

ama olmuyor işte öyle,
her doğan yeni günle
umut da uyanıyor seninle,
yoksa o günde bir hayır,
kalsa da aklın burada,
gözün gönlünle bir arada,
dalıyor anıları yara yara,
zorluklarla karılmış
o, seni sen yapan,
hamuruna lezzet katan
eski yıllara.
dolaşıyorsun
bir bir kirpiklerinde biriken
kan damlalarıyla..
bir fincan acı kahvenin
hatırlıları vardır orada.
şimdi adı,çeşidi çok olsa da,
o,acı kahvenin tadı acep nerede?

sen geçmişte gezinirken
bugünlerin kayar gider elinden,
yarınları seçemez olur
feri kaybolmuş gözlerin.

söndüğünde gözlerinde ışık
kapanır gönül perden.
çalmaz artık kimse kapını
kim var diye.
Veda etmişsindir çoktan,
hala burada olsan ne!..

16.3.2019

Safure Yıldırım