Acı Kahve Şiiri - İsmail Altın

Önce maviydi ölen.

Gün batarken kararıyordu okyanus
Tüm ihtişamıyla gri, kasvetli
Gözlerinden damlayan yaş gibi.
Aşıktılar

Gün batıyordu
Gidiyordu otobüs
Adam hala o köşebaşında.
Sayamaz olmuşken günleri
Dağların arasında kahverengiyi öldürüyordu..

Sonra
O'da öldü.
Ne telvesi kaldı kahvenin
Ne gövdesi ağacın.

Yürümek istiyordu bazen
Bazen koşmak
Kurumuş boğazında bir yudum suydu safa
Tükenmiş ömrüne ab-ı hayattı merve.

Sonra
O'da öldü...