Acı-ıstırap Şiiri - Yaşar Kopuz

ACI-ISTIRAP

Sen, birisine kardeşim dedin mi hiç,
Sonra onu sevdin mi delicesine,
Sonra bocaladın mı, kardeş mi,
Sevgili mi diye?
Hiç yandı mı yüreğin günlerce,
Hep gözlerine bakıpta,
Canım kardeşim derken,
Aslında içinden,
Sana aşığım,
Dedin mi hiç?
Hiç sürdü mü günlerce acıların,
Onun gözlerine bakıpta dalmadın mı hiç?

Dinlerken konuşmalarını,
Aslında hayal etmedin mi dudaklarını.
Öpmedin mi onu rüyalarında,
Sarılırken boynuna, aslında koklamadın mı tenini.
Ona hep yalan söylemedin mi,
Seni çok seviyorum aşkım,
Demeyi, delicesine isterken,
Canım kardeşim demedin mi hiç?

Uğurlarken el sallayıp,
Vedalaştığını hissetmedin mi hiç?
Dönünce arkanı ağlamadın mı,
Bir daha, bir daha haykırmak istemedin mi,
Seni seviyorum, sana aşığım demeyi,
Kendine yediremediğin olmadı mı hiç?

Hani söylenemeyecekler vardır ya yaşarken,
Acı versede, ölüm olsada,
Asla söylenmeyecekler.
Yalnızken gözyaşı, acı, ıstırap olan,
Seninle mezara gidecek sözler.
Sevgin,
Yalanın,
Aşkın,
Acıların.

Aslında da,uçup giden,
Hayatın.

Yaşar KOPUZ.01.02.2006