Acı Hayat Şiiri - Rasimin Günlüğü

Hayat, bir gül bahçesi sanırdım,
Gözlerimde umut, yüreğimde sevda.
Ama geldi acı bir rüzgâr,
Dağıttı tüm çiçekleri yollarıma.

Gökyüzü mavi değil, griydi o gün,
Güneşin ışıkları yüzüme değil de,
Kalbime vurdu sanki acı bir ok,
Düşürdü beni karanlık bir yola.

Yağmurlar yağdı içimdeki çölde,
Kurudu umutlarım, solgunlaştı renkler.
Hayat dediğim çorak bir arazi,
Kaybettim, düştüm dikenli tellere.

Sevdayla yanmıştım, ama sevgi soğudu,
Gözyaşlarım karıştı toprağa, bereket getirmedi.
Acı bir melodi çaldı ruhumun tellerinde,
Hayatın cilvesi, içimde derin yaralar bıraktı.

Ama bilirim, acılar da geçer zamanla,
Güneş bir gün tekrar doğar belki.
Belki bu karanlık günlerin ardından,
Yepyeni bir umut filizlenir yüreğimde.

Belki de acı hayatın bir parçasıdır,
Herkesin bir şekilde taşıdığı ağır bir yük.
Belki de bu acılardan güç buluruz,
Ve hayatın anlamını, acılarla tanırız.

Acı hayat, öğretir bize direnci,
Öğreniriz çıkışları karanlık tünellerin.
Belki de acı, yaşamın bir gerçeğidir,
O gerçek, bizi insan edendir.