Acı hayat Şiiri - Hüseyin İbiş

ACI HAYAT
Engeller önümde bir duvar oldu,
Kalbim her zaman ümitsizliklerle boğuştu,
Beni yaşadığım bütün acılar yordu,
Yanımdaki insanlar yıkılmamam için ellerimi tuttu.

Nefret isyan acı kalbimi doldurdu,
Karanlık günlerim bana gülmeyi unutturdu,
Umutsuzluk gönül bahçemi kuruttu,
Güneşin batışında mutluluğum son buldu.

Yaşadığım karanlık hayatım acılarla başladı,
Anlamını kaybetti hayatım ümitlerim kırıldı,
Dünyamı yıkıp kalbimi acıttı,
Tadı yok anlamsız umutsuz yaşamak.

Bir hayal şarkı olup kuş gibi uçmak,
En büyük kötülük yalnızlığın içinde kaybolmak,
Kalbi hüzünlendiren sahte dostlukların kurbanı olmak,
Acı veriyor insana maziye gömülüp unutulmak.

Kaldım tek başıma düştüm uçuruma,
Mahkum oldum karanlık yalnızlığıma,
İzin vermez engeller mutluluğuma,
İsyan ediyorum pişmanım diye doğduğuma.