Bilmemki içim neden bir kömür kadar kara
bu hayat bazan çok acı veriyor bana
dostluğun pek güven vermiyor nedense bana
yinede içimden güvenmek geliyor sana
her gülüşümde içimde bir ses ağlıyor
her an yüreğimi pare pare dağlıyor
içimdeki o garip his beni sana bağlıyor
yine o his dünyaya iyimser bakmamı sağlıyor
her yokuşun bir inişi vardır der atalarımız
onlar olmasa kaybolurdu yollarımız
geriye gelse keşke boş geçen o yıllarımız
yanımızda olsun her zaman yüce Tanrımız
Temmuz 1995
Tahmine YıldırımKayıt Tarihi : 17.3.2006 12:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu hayat bazan çok acı veriyor bana
dostluğun pek güven vermiyor nedense bana
yinede içimden güvenmek geliyor sana
çok güzel tam yaşanılan çelişkileri anlatıyor
tbrklr
Orhan Ateş
TÜM YORUMLAR (4)