Acı Hayaller Şiiri - Bekir Uğurlu

Bir gidişin oldu ki evrenimden;
Küsüşüm oldu baharına doğanın.
Bir de akışı vardı ki okyanusun gözlerimden
Nuh bile hayret ederdi
Şiddetine tufanımın.

Nasıl da unuturum ya şimdi yanaklarından son öpüşümü.
Ya sen;
Nasıl bakıp gözlerimin içine
Sevdiğini haykırıp;
Gerçekleştiremedin son düşümü.

Oysa
Bembeyaz olacaktı dünyam.
Karanlıklarım aydınlanacaktı,
Ve ben;
Elmas taşlarla süslenmiş
Bembeyaz gelinliğini gölgeleyen
Güzel gözlerinden seyredecektim kendimi.

Saçlarını okşayacaktı ellerim.
Kavrayıp incecik belinden;
48 yıllık boşluğunu kalbimin
Bir buse ile alnında bitirecektim.

Omuzuma yaslayacaktın başını,
Avuçlarım;
kayarken nazik yanaklarından
Çektiğin acılarına mı artık,
Sevincine mi neyse,
Döküp bir defada bitirecektin gözyaşını.

Yürüyeceğimiz yolda
Ellerinde,renk renk çiçekler
Cinslerinden buketler sunacaklardı bana,
Tabiiki almayacaktım;
Benim çiçeğim yeterdi bana.

Ne düşler kurmuştum ama;
DENİZ'i bir ÖMÜR baştacı
ÖZGÜR'lüğü yaşam biçimi yapacaktık.
Yeterdi artık çekilen onca acı,
Beşimiz de acılara kapıyı kapatacaktık.

Hep önümüze prensipler engel biçildi.
Karanlıklara kurbanlık aday olarak
Yine bendeniz seçildi.
Herşeye yanışım yetmiyormuş gibi,
Sensizliğe öylesine inandım ki artık
Bir de düş kurma yeteneğim kesildi.