Acı Hatıralar Şiiri - Zekai Akbulut 2

Her akşam duymak isterdim onun sesini
Her gece odama çıkıp açardım radyomu
Ufak işe yaramaz bir kutuydu ama
Kavuşturuyordu her gece onu bana
Her gece dindiriyordu hasretimi
Her gece saat sekiz diyince başlıyordu acı hatıralar yine
Beni benden alıp götürüyordu uzaklara
İçimdeki acı hatıralar ne kadar depreşse de
Onun sesini duymadan avutamıyordum kendimi
Belki bir hayali karakter belki radyoda çalan bir bant
Ama oydu işte sesi bir başka bir tatlı huzur verirdi bana
Onun sesini kayıt yapar dinlerdim saatlerce
O olmadığı zaman avuturdum banttaki sesi ile
Ne oluyordu bana anlamıyordum bir türlü
Onun sesini duymasam huzur bulamıyordum hiç
Hiç huzur uğramıyordu evime
Onu dinlemek için akşamı çekerdim iple
Akşam olsa da ufak kutunun içindeki sese kavuşsam diye
Her saniye beklerdim onu
İşe yaramaz ufak kutu onun sesini veriyor mutluluklar benim oluyordu
Ben mehtaba bakarak görüyordum kendini yıldızlar arasında
Çok uzaklara dalıyordum bazen
Öykülerle şiirlerle alıp götürüyordu beni uzaklara
Bir başka diyarlara uçuyordum resmen
O oradaydı biliyordum
Ve vakit geldi artık şimdi o gidiyor
Ben soğuk yatağıma uzanmış
Onun veda etmesini bekliyordum
Ben onu beklerken gözlerim direniyordu uykuya
Ben onu beklerken uykum bastırıyordu ağırlık yapmaya
Git hadi git daha dayanamıyorum
Gözlerim yavaş, yavaş kapanmaya başlıyordu
Şimdi sıra sende sen giderken ben veda ediyorum gecelere
Son çalan parçayla veda ediyorum yıldızlara
Gözlerim kapandı artık
Ve nihayetinde sustu ufak kutunun içindeki adam
Şimdi sıra benim
Ve bende susuyorum