Acı haber Şiiri - Mehmet Salih Diri

kurşun sıyırmış acılar girmiş haytına
kaybetmiş sevdasını geceden...
sesizce gidişi belkide
uyandırır kelebekleri
sabah güneşiyle uyanan çiçeklerin güzelliğini kıskanırken.
gökyüzü kızıldı daha
penceresinden bakarken sokağa..
herkes rüyasında gününü gün ederken..
gün bir ona doğmuştur bütün acısıyla..
paylaşacak kimse yok..
gülümserken güneşin ışıltılı haline..
yüreğine inen sıcacık kederi algılıyor
hissediyor acının büyüklüğünü
gün ona doğmuştu
karanlık yüzüyle aydınlığnı saklayarak..
o hala dünde kalmıştı
o hala düşte kalmıştı
o hala gördüğü kabusta sanmıştı
uyan uyan diye seslenecek sesi bekliyordu
o ses uyandıramıyacaktı
bu gerçeği saklayamacaktı gözleri.
gün bütün çıplaklığıyla gerçeğin üsütüne doğuyordu
acı heber sabahın köründe uyanmıştı..
çatlatıyordu kapıyı..
kim o bile demeden..
yenge gel canımızdan can almışlar..
can evimizden vurmuşlar
başından şelaleler aktı
saçlarından şimşekler çaktı
fırtınalar koptu yüreğinde
yavaş yavaş artıçıları başaldı
depreminin şiddeti yükseldikce çöküverdi
dizlerinin üstüne gökkube başına ykıldı..
gözleri karardı göremez oldu hiç bir şeyi..
yutkunamadı.boğaz köprülerinde tarfik tıkandı..
sesi sinyal veremedi kapsama alanı dışındaydı..
ve düşüverdi 11 eylül deki yıkılan gökdelenler gibi
bütün ihtişamıyla yıkılı verdi yere.
artık bir enkazdı ruhu bedeni yüreği bütün gerçekliğiyle...