Acı Günler Şiiri - Nihat Kaçoğlu

gülmedi benim yüzüm
acılar gölgemi takip ederdi
kederler geçerdi düşlerimin üzerinden
ben simit satardım
dertliler mahallesinde
yoksulluk uykumu bölerdi

paranoyak derdi kuşlar bana
gökyüzünden şüpheleniyormuşum
yıldırımlar gidip geliyor beynimde
belki de aklımı yemişim peynir ekmekle
gidin uzaklaşın benden
tekmelemek bazen en kolayıdır
artık çoğunuzu sevmiyorum
aklımı kuduz köpekler yedi
anlıyor musunuz?

bulutlar havada saklambaç oynuyor
güneş ya var ya yok
yaşam denen şey belki de hayâl
belki de hiç gülmedik çimenlerde
hiç yaşamadık belki de
yalnızlık kaç notadan oluşur?
elimde bir baston
yaşlı bir adam gibi yürüyorum
duvarlara yalvarıyorum:
-çekilin önümden dünyayı göreyim!
üstüme kuşkucu yağmurlar yağıyor

ah bir gün saat mutluluğu çalsa
mutsuzluğum ağlasa teraslarda
bir şiir alıp götürse beni
don kişot’un ülkesine
uyusam dizlerinde
masalların, türkülerin
gülüverse gözlerim
bir yaz güneşine karşı
babamla çay içsem
bir sahil kahvesinde
o zaman mutlu ölürdüm

kuşkulanmaya başladım yine herkesten
kimseyle anlaşamayan bir ağaç
nasıl büyür tozlu bozkırda?
gidin artık gidin
yaram çok derin
kalbime siyah karlar yağıyor

Nihat Kaçoğlu
Kayıt Tarihi : 19.5.2022 01:08:00