Acı Gülüş Şiiri - İlyas Vurucu

‘’Aramızdan son yolculuğuna çıkan biri için.’’

Acı Gülüş

Yıllar geçtikçe yaşamdan,
Hep aynı yerinde kalmıyor insan.
Başlaması mecbur oluyor ayrılıkların.
Belki bir gurbet sıladan uzakta,
Belki bir yolculuk,
Sahte hayatlarımızdan, gerçek yaşama.

Geçip giden zamanda,
Anlayamadım seninde gideceğini,
Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağını.
Ebedi bir hasrete boğacağını,
Bir daha hiç gelmeyeceğini,
Anlayamadım.

O son gece,
Son bir bakış,
Arkadan,
Son bir el sallama.
Son bir kelime,
Allah’a sımarladık.

Ruhunun özgür kılındığı o gün,
Bende özgürdüm seninle o gün.
Bir boşluktaydım sanki,
Bir uçuruma düşüyordum,
Senden ayrı her gün.
Ve her günüm çekilmez kahır,
Ve her gecem uykusuz kâbus,
Ve talan olmuştu gül bahçelerim.

Ve ben,
Baharda kurumuş topraktım,
Dalında açmayan çiçek.
Yanmıştı her şey kül olana dek,
Yanmıştı geleceğim,geçmişime dek,
Haykırış oldu sesim, sensiz her yerde.
Bir tufan kopardın,geçmiş yıllardan,
Uçurdun özlemini gelecek bütün günlere.

Ve sen,
Bilinmezin içinde sır,
Sen düş içindeki gerçek,
Sen yüzüme oturan,
Acı gülüşümsün artık.

Mavi ay