Acı gül Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

yön değiştirdi başladı kendimi yakmaya
işgalci ve yayılmacılığını ispatlıyor gövdemde
kendimi bulamadım aşkta aradığım olmayınca
mutlu aşk yaşayamaz tarihi geçmişi yoktur yaslanacak kanıtı da
oysa mutsuz aşk destanlar tarihidir
kıskançlığın yaktığı ormandır gönül
imgeler erotizim tuzağıdır, mıknatıstır
aşk kendini alevim ağzımda aşkı harcıyorum, aşk ölümcül ayrılıktır
sevgi aşkın bağrıdır sevdanın özü. tutkun vurgunum sevgiye.
alçak gönüllülüğüne onun huzu oluşuna.
saz şairi ozanım halkım olan sana, halk ozanı…
aşk kana kana cenneti yaşamaktır cehennemde
araf’ı bilerek isteyerek ozan gönlümde.
acı gül, acını heyecanın coşkusuyla karşılıyorum
acı ve yas tek yeminimdir
ki bakış bakış gözlerimdedir dili
aşk eğittiğim beynim, yürek etiğim, tomurcuklanan özgürlüğümdür.
ah belce ah acı gül ah beni bilmeyenim…
her bir yerimi külleyip körleyenim..
istemektir kendini ötekinde sevmektir
kendi içimizdekini yaşatmayı bilmek tutkumuza hayat vermektir.
tutkunun kopuş korkusunu bilerek dahası demek
hatta ötesini diretmektir.
elden düşme sevgilerde ölmek istemiyorsak el atalım sevgiye
tutku tatlı bir gizemdir sır kapısıdır
koklana keşvedile, koklana koklana solmayı isteyen arzu gülüdür
sevginin her defasında yemyeşil katkı sunduğu diriliktir
sevgi en örgütçül emektir, pekiştiricidir.
sevgilideki bütün imgeler sevgiyi uyandırmak külü eşelemek içindir
sevginin aşkladığıdır sevgili…
doğadaki naturayı insancıl kılmaktır sevgi
sevgilide soluklandırmasıdır emeğini, kendini
sevgi kendinden olandır sevgilidir.
sevgi yaraşığımdır aşkladığım o yar.
sevgiye kıyamadı.