Acı Gül Şiiri - Mustafa Ayten

Bir bakışıyla süzerken bülbül gülü
Kan kırmızısı oldu gül
Kokusuyla cezbederken bülbülü
Yaktı bülbülün yüreğini , etti kül

Bülbül aşkından feryad ederken
Gül bu ses ile sarhoş oldu
Sonbahar gelipte gül solmadan
Bülbül feryadından çatlıyordu

Bülbül merakla sordu güle
Yüzüme gülmeyip neden beni üzersin
Gül baktı acıyarak bülbüle
Ben yüzüne gülersem sen yanarsın

Ey gül, senin gülüşün zaten bana aittir
O yakıcı gülüş benden sana emanettir
O gülüş benim azrailimde olsa
Nefes almamın tek sebebidir

Gül acıyarak baktı bülbüle
Bu hasret ancak ölümle son bulur
Bülbül hayranlıkla baktı güle
Bu güzelliğin bedeli ancak ölüm olur

İncitsede bedenini gülün dikeni
Fedakarlıktı bülbülün kaderi
Son defa sarılırken güle
Acıyla başladı öldürücü hasreti