Bir zamanlar bir köyde mutlu bir hane vardı,
İki genç hayallerle bir yuva kurmuşlardı.
Allahın emri ile yastığa baş koydular,
Gelecekten umutlu gerçekten mutluydular.
Mevla bu kullarına iki çocuk vermişti,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Eline, diline, gönlüne sağlık
Dilerim atmasın analar çığlık...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta