Acı Gerçekler Şiiri - Alperen Şimşek

Sevmek kahroluşlara apaçık bir davettir
Severse eğer insan vazgeçmiştir dünyadan
Sevmek feda etmektir bir ömrü sevgiliye
Sevmek istemeyerek düşünmektir durmadan

Nice güzeller gördüm hiçbirini sevmedim
Hiçbirinde sevdaya layık bir kalp görmedim
Sevgilinin adıyla pencere buğusunda
Gözlerimi caddeye çakıp çakıp ölmedim
Henüz tatmadım aşkın büyülü esrarını
Gömülmedi düşüme sevdanın bakışları
Henüz görmedim nemli ağlama duvarını
Beklemedim sevdayı bekler gibi kuşları
Ansızın gömülmedim şiir kitaplarına
Yaşamadım sevdayı bir ömür yaşar gibi
Gecenin siyahında sezmedim maviliği
Taşmadım coşkun ırmak vadiye taşar gibi
Aldanmadım tılsımlı pembe aşk sözlerine
Yanmadım sevgilinin değersiz gözlerine
Bozulmamış yatağım olmadı sabahlarda
Tüketmedim geceyi tükenen eyvahlarda
İnanmadım gücüne var oluş gayesinin
Bakmadım ötesine yakarış perdesinin
Yanan bir sigarada yanda hiç düşüncem
Dolmadı tek kişiyle ne gündüzüm ne gecem
Cüzdanımda kimsenin resmini saklamadım
Hiçbir gülü canana benzetip koklamadım
Tutsaklık tünelinden içeriye bakmadım
Unutulmak derdiyle gecelerce korkmadım
Henüz yüz aramadım gördüğüm tüm yüzlerde
Henüz yakmadı beni bir tablo gecelerce
Hançer hissi duymadım söylenilen sözlerde
Aramadım kimseyi şiirde hece hece

Tutuşmuş bir çift elde bir mazi belirmedi
Âşıkların sohbeti tokat gibi inmedi
Öğrenmek istemedim giden yolu sevdaya
Gecemi geçirmedim gözümü dikip aya
Hiç kimsenin evinin sokağından geçmedim
Hayattan yalnızlığa çaresizce göçmedim
Köşelerde cananı görmek için durmadım
Pencere önlerinde biçare oturmadım
Diz çökmüş gururlarda haykırışım olmadı
Verilen cevaplarda gözyaşım hiç dolmadı
Söylenen hiçbir sözcük kesmedi nefesimi
Çatılan iki yay kaş titretmedi sesimi