Acı Gerçek Şiiri - Rıza Çolakoğlu

acı gerçek
***
Başı boş dolaşır bağa baykuşlar
Bülbül uçtu koydu gülşanı gitti
Bombaya rokete kaldı dövüşler
Mert yüğütler saldı meydanı gitti
***
Gezmek ister kadın durmuyor evde
Çay kahve ardından içerler ( soda )
Mini etek çıktı değişti ( moda )
Çuhanın şalvarın zamanı gitti
***
Yükseği alçağı dağın derenin
Birbirin kaldırsa cennet buranın
Çark döndü başına nice kisranın
Bıraktı taç tahtı ayvanı gitti
***
Derler ki: çokuydu malı karunun
Kazanlar sığmazdı gümüş altunun
Çarka boyun eğdi bekledi günün
Hem devleti gitti hem canı gitti
***
Hanı firǎvn hanı yalvaç süleyman
Nerede kastantin hanı nevşirvan
Yıl iki mevsimdir ilk bahar hazan
Çok şahın sultanın devranı gitti
***
Tarihte binlerce alpler şahlanır
İskender napolyon dilde söylenir
Bu gün olup biten yarın yadlanır
Geçen hadiseler bir anı gitti
***
Sokrat verdi ilkin insana değer
İnsanlığa hizmet etti peyğamber
Rosoca günahtan mǎsumdur beşer
Çokları kayırdı insanı gitti
***
Saltanat uğruna döküldü kanlar
Halk dövüştü tahta bindi hakanlar
Halkın sayasıyla şan buldu hanlar
Şana layık halkın ad sanı gitti
***
Kimi aya kimi güneşe taptı
Kimi seyyit kimi pir elin öptü
Kimi sevdiğine abide yaptı
Her insan bir şeyin hayranı gitti
***
Bu eski dünyada çok şeyler oldu
Kimlerin mirası kimlere kaldı
Kaç kere boşaldı kaç kere doldu
Gelenin gidennin oranı gitti
***
Değişti mezhepler değişti dinler
Tapıldı sanemlar sevildi cinler
Erkeğe beraber oldu kadınlar
Geçmişin yahşısı yamanı gitti
***
Hakikat dediğin çok zor müşkildir
Bunun hak bildiği onca batildir
Giden hayın zalim gelen ǎdildir
Kuvvet nerde hakta o yanı gitti
***
Hayat tecrübedir sınav ȋbrettir
Her zarer yiğite bir nasihattır
Yaşamak zahmettir ölüç zahmettir
Kalan pişman giden bir cani gitti
***
Kalmadı o günler bu ağa o kul
Caminin yerinde yapıldı okul
Gerçek bilim kalkı yol usul
Erenlerin dürüst damanı gitti
***
Timurlenk kılıcı elde gitmedi
Karıncanın hakkı filde gitmedi
Neronın günahı yelde gitmedi
Savruldu ( romanın ) dumanı gitti
***
Çiftçi tarlasına köyüne düştü
Ǎlem arttı herşey tayına düştü
Herkes maȋşetin vayına düştü
Evelin kılıcı kalkanı gitti
***
Cennette huri var namaz kılarlar
Hele allahada minnet eylerler
Batıla hak hakka batıl söylerler
Sofunun kadının imanı gitti
***
Ben nedeyim beni zaman söyledir
Cahil olanlara ȃkıl anladır
Ezel ginden beri dünya böyledir
Niceleri dilin kurbanı gitti
***
Haçlılar süprüldü ( sahyonlar ) geldi
Kudus kiminiydi kime mal oldu
Filistin yehudu elinde kaldı
Sürgünler bıraktı vatanı gitti
***
Yirminci yüz yılda atom çağında
Fabrıkalar işler insan yağında
Güneş daldasında mecnun dağında
Zalim avcı vurdu ceylanı gitti
***
Bilgi her bir derde buldı ȋlacı
Taşı altın etti kömür ağacı
Kalmadı kesici hırsız ( mıklacı )
Eşek kervanları talanı gitti
***
Acı gerçek geçen günler bugünler
Alayla zurnayla başlar düğünler
Kanla terle harman oldu ekinler
Savruldu hem saman hem deni gitti
***
Tarihte binlerce kanlar döküldü
Hasar kalelerin suru söküldü
Nice ordu sunğun verdi çekildi
Lenk bir yanı ȃsker bir yanı gitti
***
Mutlu yaşar bizden sonra gelenler
Gülecek ağlayan ağlar gülenler
Ölmezlik peşinde yorğun ölenler
Bulmadı ölüme dermanı gitti
***
Düğün oldu herkes sevdiğin gördü
Davul zurna çaldı küreken durdu
Gelinle küreken gerdeğe girdi
Toyun tamaşası şöleni gitti
***
Herdem rink üstedir çarkı dünyanın
Duru su akmadı arkı dünyanın
Kimseye kalmadı barkı dünyanın
Han köle bıraktı bu hanı gitti
***
Dünya kervanlara konak yeridir
Mücadele yolu eğri büğrüdür
Uyğarlık çokların alın teridir
Her gelen çıktı bir ( nardvanı ) gitti
***
Sen ey delikanlı sende ey bayan
Attan inen insan kalacak yayan
Milletin ümidi ey gençlik uyan
Şafak söktü yadın kervanı gitti
***
( Rıza ) yeter artık sözün yerişir
Sürü gelir koyun kuzu karışır
Dünya lǎyni dünya insan değişir
Halklar geldi gördü cihanı gitti
Rıza çolakoğlu
Şubat 1974