Acı Elbiseleri Şiiri - Dilaver Öztürk

Bu şiir, şairin sevgili ile bilinçaltında yüzleşmesidir 1-"Çamur sözler bırakıyorum" çok ağır, sert sözlere hazırlık yaptığıyla ilgilidir. Çünkü çamur en temiz şeyleri bile en kısa sürede kirletir. Ayrıca mayan da balçıktan değil mi diyerek yaratılışa da göndermede bulunmuştur. 2- Katran cümleler fırlatıyorum gölün durgun sularına diyerek aslında bir betimleme yapmıştır Şair, göl kenarında zehirli (katran cümleli) şiirler yazıp gölün durgun sularına taş gibi fırlatırken gölün suları dalgalanır.Dalgalı sular arasında efsaneleşmiş cadı sevgilinin silüeti ortaya çıkar. Bu şairde korku, acı, nefret oluşturur. Yarının fotoğrafçılarının onu görüntülenmesini ister, çünkü her fotoğrafçı bu güzel büyülü canavarı görüntüleyemez. Bu gölgeler giderek havuz sularında büyümeye başlar. Büyür,büyür, büyür... 3- Şair bu korkuyla çok büyük çığlıklar atar, haykırır, inler, bağırır, ürperir... 4- Sonra cadı sevgili de kendini gururlu bir şekilde göl sularında izlemektedir. Göl, dev aynası olur. Bir kendine bir de aşığa bakar. Aşık ise bu sırada yanmış küllerinden yeniden dirilir. Korku, hüzün, acı, sevgi, çığlıkla varoluşunun farkına varır. 5- Sonra şair der ki acı elbiseleri çok yakışıyor sana. Çünkü sevgili acı elbisesi değiştirdikçe guzellşmektedir. Çünkü cadı sevgili acıdan beslenmekte insan acılarını kendine kıyafet yapıp giymektedir. Değişik değişik elbiseleri de göl kıyısı dev aynasında denemektedir. Renk renk, beden beden acıları giymekte ve her elbise onu biraz daha güzelleştirip efsaneli büyülü bir hale gelmesini sağlamaktadır. 6- Son kısımda sahne tamamen cadı sevgilinindir. Büyülü, efsaneli, boy boy, değişik değişik acı kıyafeti giyen sevgili (göl suları dev aynasında) kendini tamamen gösterir ve o ihtişamıyla varlığını devam ettirir. Aşık; korku, acı, nefret, sevgi ve varoluşuyla bu görüntü karşısında büyülenmiş bir halde öylece kalakalır.