Acı Çekmek De Bir Özğürlükmüş Meğer

ACI ÇEKMEK DE BİR ÖZGÜRLÜKMÜŞ MEĞER
Geceler bitiyor benim rüyalar bitmiyor. Biri bitiyor biri başlıyor. Rüyalarım izlenmiş olsa aralarına üç beş reklam alsam çalışmama hiç de gerek yok desem de korkuyorum rüyalarımı anlatmaya. Bunun vergisi var, kelepçesi var. Varoğlu var.. Neme lazım dursun durduğu yerde.
Ay, anlatmadan edemeyeceğim. Hepsini anlatacak değilim ya yalnız bi teki. Bi tekinden ne olacak?..
Rüyamda o toplantıdan o toplantıya koşuyorum. Uçağın birinden iniyor birine biniyorum. Toplantının önemine göre ya başbakan ya bakan oluyorum.
Kürsüdeyim mikrofon elimde… Lokantadayım çatal elimde…
Locadayım, Trump’la tokalaşıyor, Putin’le öpüşüyorum, Selman’la bakışıyorum. Selman bakışlarını kaçırıyor benden. Gözüm üstünde, bakışlarım peşinde.
Gecenin 2’sinde 3’ünde Trump arıyor. Trump’a ‘’ Ayaklarını denk al, senin ayağını kırar İdLib’te eştiğin çukura atar üzerine iki kepçe toprak atarım.’’ diyorum. Trump yalvar yakar.
Sabaha karşı Putin arıyor ‘’ Uykum kaçtı seninle Taylant’ta bir kahvaltı yapıp ardından golf oynayalım mı?’’ diyor, ‘’ Putin senin işin gücün yok mu, uykumu bölme .’’ deyip telefonu kapıyorum.
Michel arıyor ‘’ Abi kaç inek yollayayım.’’ diyor, ‘’ Öküzlüğün âlemi yok tepemin tasını attırma!’’ diyorum.
Sabah olmuş hanım bir taraftan bağırıyor, çocuklar bir taraftan. İşe geç kalacakmışım. İyi de nasıl kalkayım şu an uçaktayım, Moldova’ya gidiyorum.
‘’ İşe geç kalacaksın, geç kalacaksın!’’ çığlıkları beni yatağımdan kaldırdı da gözüm açılmadı. Rüya devam ediyor. Şükür uçak inişte. Düşme tehlikesi yok.
Gözüme ışık çakar gibi oldu. Anlaşılan uyanmam yakın. Uyanışıma ivme kazandırayım dedim, yüzüme su serptim fayda yok. Cimcik. Cimcik de fayda etmedi. Sağ yumruğu kaldırdım karşımda Selman yumruğu sallıyorum olanca gücümle, sağ göz açılırken sol göz kapandı. Can havli ile bir uçan tekme. Küt! Çanak yerde. Fayansta bir çanak deseni, kazı kazıyabilirsen. Hanım var gücü ile omzumdan sarıldı, paspas yapar gibi sürttü, sürttü. Ne fayansta hareket var ne çanakta. Hanım var gücü ile omzumdan çekti, kaburgamda bir kütürtü. Çanakta ses yok. Bir küt iki küt derken ben hanımın omzunda asılı ciğer parçası. Bırakmaya kalkıyor, ben feryat figan. Oturtmaya kalkıyor, ben feryat figan, Anlaşılan şaft kaymış belli. Hanım aradı 112’yi.
Acil servis kayıt kürek yolladı beni polis odasına. Polis dediğim dedik. Neymiş benimki adli vakaymış, darbedeni söylemezsem tedavi olamazmışım. O dedi ‘’ Dediğim dedik.’’ Ben dedim ‘’ Dediğim dedik.’’
Polist ‘’ Pest!’’ dedi. Acil servis beni psikiyatri servisine sevk etti. Psikiyatri servisi işin içinden çıkamadı Beyin Cerrahi servisine sevk etti kurtuldu. Beyin Cerrahi ‘’ Beynin istem dışı verdiği komutlar neticesi hastanın gözünde ve çanağında hasar oluştuğu tespit edilmiştir. Onarımın beynin komutları ile onaracak boyutun dışında olduğu nedeni ile hastaya harici müdahale yapılması.’’
Gittim Hariciye Servisine. Hariciye Servisi dedi ‘’ Çanağı kimse görmez önce göze müdahale edelim.’’ ‘’ Et!’’ edemezmiş. Göz kliniğine sev edecekmiş. ‘’ Et o zaman.’’. etti.
Göz Kliniği gözümü açmadı, bandajla iyice kapattı. Neymiş mikrop almamalıymış. Almasın, uyusun.
Sıra geldi çanağa. Ne zor işmiş çanak. Akşama kadar filmi çektirip kırığı görebildik, kırık hatırı sayılır cinsten.
Çanağın ameliyatı için sıraya girdim sırayı doktorlar bilir, acıyıysa ben. Bilmediğim bu acıya ne kadar katlanacağım. Bir ben değil çığlık atan. Koğuş, koğuşlar çığlık çığlığa…
Anladım mı desem, öğrendim mi desem şaştım kaldım ‘’ Acı çekmek de bir özgürlük’’ müş meğer. Kimsecikler kulak asmıyor acı çığlıklara